Tworzenie postaci to bez wątpienia jeden z najważniejszych elementów gier RPG, mogący w kilka minut zainteresować gracza, lub zmienić jego nastawienie w obojętność. To właśnie tutaj twórcy pokazują jak bardzo zależało im na własnym dziele, a różnorodność ras i towarzyszących im legend, jeśli potraktowana z należytą uwagą, potrafi pochwycić wyobraźnię tysięcy. Jednym z takich przypadków jest seria „The Elder Scrolls”, która choć korzysta z wzorców zaczerpniętych z szeroko pojętej wysokiej fantasy, tak modyfikuje je w sposób, który przyciąga miłośników tropienia zawiłości lore.
Dostępne dla graczy w „The Elder Scrolls” rasy można podzielić na trzy kategorie – zwierzokształtnych, ludzi oraz merów, spośród których tylko tę pierwszą uznaje się za rdzenną dla Tamriel (pozostali to najeźdźcy). Do grona Betmerów (czyli inaczej zwierzokształtnych), zalicza się między innymi gobliny, gigantów, minotaury, ale i Argonian, czy też Khajitów (choć w związku z tymi ostatnimi istnieją pewne wątpliwości). Jednak najciekawszymi przedstawicielami zwierzokształtnych są smoki. Te same istoty, które stanowiły filar fabuły snutej w „Skyrim”, a obecnie przemierzają niebo nad Elsweyr w dodatku do ESO. Te niesamowite stworzenia znane są jako nieśmiertelne dzieci boga czasu – Akatosha i w czasach Ery Merethic nie tylko licznie występowały na Tamriel, ale też sprawowały rządy nad ludźmi (pierwsi ludzie uznawali smoki za najwyższy byt ichniego panteonu). Wszystko to zakończyła tak zwana Smocza Wojna, który to konflikt korzeniami sięgał wrodzonej arogancji oraz lenistwu smoków, które choć uważały się za lepsze od ludzi i merów, z radością przyjmując uległość niższych (w ich mniemaniu) ras, nie zamierzały marnować czasu na władanie nimi. Niewiele myśląc, smoki na swoich namiestników wyznaczyły Smoczych Kapłanów, którzy to w zamian za przysięgę wierności otrzymali pewien ułamek mocy Dovah. Jak to jednak bywa, przeświadczenie o byciu wybrańcami w połączeniu z mocą oraz brakiem nadzoru doprowadziły do powstania tyranii, a to poskutkowało buntem uciskanych ludów. Jak przebiegała Wojna Smoków wie chyba każdy, kto zagrał w „Skyrim”, więc zamiast rozpisywać się o jej przebiegu, wystarczy wspomnieć, że wraz ze zmierzchem Ery Merethic smoki zniknęły z nieba nad Skyrim, a pozostali przy życiu Kapłani pogrzebali szczątki Dovah w miejscach zwanych jako Smocze Kurhany, licząc że Anduin, najpotężniejszy ze smoków, powróci, przywracając należną chwałę dzieciom Akatosha.
Choć nie można wskazać konkretnego kontynentu na Nirn z którego wywodzili się ludzie, najwcześniejsze podania wspominające ten gatunek pochodzą z Ery Merethic (lub Ery Cudów), okresu w historii Tamriel na długo przed nastaniem Pierwszej Ery (oraz „Elder Scrolls: Arena”). To właśnie wtedy lud zwany Atmoranami opuścił pogrążony w wojnie domowej kontynent położony na północ od Tamriel, Atmorę, i osiedlił się w regionie znanym obecnie jako Skyrim. Od tej rasy wywodzą się Nordowie oraz Imperialni (co dodaje smaczku konfliktowi rozgrywającemu się w „The Elder Scrolls: Skyrim”), to jej członkowie założyli najstarsze ludzkie miasto – Saarthal, które nim zmieniło się w ruiny (które można było eksplorować w skórze Dovahkiina) było świadkiem krwawej batalii między ludźmi a elfami. Rzeź przetrwała jedynie czwórka ludzi, w tym Ysgramor z dwójką synów, Yngolem i Ylgarem, którym udało się zanieść historię o tych wydarzeniach do Atmory. Jak można się spodziewać, historia zdrady poruszyła serca najtwardszych mężczyzn i kobiet, w efekcie czego ekspedycja mająca przejść do legendy jako Pięciuset Towarzyszy wylądowała w Skyrim i uderzyło na siły Falmerów, rozbijając je w pył, odbijając Saarthal oraz ruszając w pogoń za resztkami sił merów (ostatecznie doprowadzając do powstania Pierwszego Imperium Człowieka). Prócz Nordów i Imperialnych, Tamriel zamieszkują również pochodzący z leżącej na zachodzie wyspy Yakudy, Redguardzi (ktoś kojarzy „The Elder Scrolls Adventures: Redguard” z 1998 roku?) oraz Bretoni, czyli szczególnie wyczuleni na magię ludzie, będący efektem eksperymentów Aldmerów, mieszających własną krew z tą Atmoran.
W ten sposób dochodzimy do merów, znanych również jako Aldmeri lub elfy. Choć obecnie rasa ta jest podzielona, prezentując szeroki wachlarz odcieni skóry oraz charakterów i talentów, tak wszyscy wywodzą się właśnie od Aldmerów (a obecnie tym mianem określa się elfy jako całość). Rasa ta na Tamriel przybyła z mitycznego kontynentu Aldmeris, znanego również jako Stary Ehlnofey, w czasach Ery Merethic, spora część osiedliła się na Wyspach Summerset, podczas gdy inne grupy Aldmerów wyruszyły na kontynent, eksplorując, osiedlając się, a ostatecznie ewoluując do ras, które znamy z „The Elder Scrolls”. Choć w grach można wybrać jedną z czterech ras wchodzących w skład gatunku merów (Altmer/Wysokie elfy, Bosmer/Leśne elfy, Dunmer/Mroczne elfy i Orsimer/orkowie), tak historia Tamriel pełna jest wzmianek o odmianach, po których pozostały jedynie ruiny. Do tego grona zalicza się rasa, której zniknięcie do tej pory pozostaje niewyjaśnione – Dwemerzy, znani również jako krasnoludy albo elfy głębinowe. Choć prezentowali oni niezrównany poziom rozwoju, a pozostawione artefakty, pomimo upływu lat, w znacznej mierze pozostają zagadką dla uczonych, w siedemsetnym roku Pierwszej Ery, krótko po drugiej Bitwie o Czerwoną Górę zwyczajnie… zniknęli. Zdarzenie to jest bezpośrednio związane z artefaktem, zwanym jako Serce Lorkhana (lub Boska Iskra), którego odnalezienie przez Dwemerów doprowadziło do konfliktu między nimi a ich pobratymcami, przodkami Mrocznych Elfów, którzy uznali że bluźniercze powoływanie się na imię wyznawanego przez nich bóstwa wymaga kary. Gdy napięcie między elfami rosło, jeden z Dwemerów, Kagrenac pilnie studiował artefakt, przygotowując narzędzia mające pomóc mu w manipulacji znaleziskiem, a w efekcie uzyskać dla krasnoludów nieśmiertelność. Jeśli wierzyć teoriom na temat ówczesnych wydarzeń, eksperyment zakończył się klęską, a Dwemerzy zniknęli z Tamriel.
W rozwijanym przez ćwierć wieku uniwersum kawałki historii kryją się dosłownie pod każdym kamieniem i tylko czekają na chętnego odkrywcę. W tekście zaledwie musnąłem głębię jaką jest lore „The Elder Scrolls”, a przecież poruszyłem jedynie temat dostępnych w grze ras. Niezależnie od tego, czy chcecie tropić elfie pochodzenie orków, czy rzucicie się w wir zbierania okruszków wiedzy na temat mitycznego kontynentu elfów, Aldmeris, Tamriel stoi przed wami otworem.
